Χρονικά των Τσακώνων – Τόμος ΚΓ(1) – «Γράμμα στον άνθρωπο της πατρίδας μου». Ο φιλοσοφικός στοχασμός και η ηρωική ενατένιση στην ποίηση του Κώστα Ουράνη

Θεωρήθηκε ο τελευταίος ρομαντικός των γραμμάτων και σίγουρα υπήρξε ένας κοσμοπολίτης του πνεύματος. Τα ταξίδια του διεύρυναν τον νου και την κριτική του ματιά, ενώ η συναναστροφή του με άλλους τόπους και άλλους ανθρώπους εμβάθυναν γόνιμα τον φιλοσοφικό του στοχασμό, και την συνακόλουθη ποιητική έκφραση. Σαν άλλος Οδυσσέας «πολλών ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω», μα η Ιθάκη, εκεί που η ψυχή γαληνεύει, ο τελικός προορισμός της επίγειας ανθρώπινης πορείας με αποκρυσταλλωμένες τις προσωπικές της αλήθειες, σύμβολο ορατό στην έννοια της πατρίδας, ιδεατά, στην ποίηση του Ουράνη, ενσαρκώθηκε στον συνάνθρωπο που μας προσμένει εκεί, παρηγορητικά να μας υποδεχθεί και να μας καλωσορίσει. Το μοτίβο της νοσταλγίας του ξενιτεμένου, φωλιασμένο στην εθνική μας ποίηση από τους ομηρικούς χρόνους, χιλιοτραγουδισμένο με ξεχωριστό λυρισμό στη λαϊκή δημοτική μούσα, αναπαράγεται κι εδώ ατόφιο, αναβαπτισμένο στην εκλεπτυσμένη αισθητική ματιά ενός δυνατού πνευματικού δημιουργού, πάντα όμως εμβαπτισμένο στις αρχέγονες ρίζες του τόπου του. Ενός τόπου με τον οποίο η σκέψη του ποιητή ήταν πάντα στενά δεμένη και με αγάπη κουβαλούσε μέσα του:η τραχιά, αλλά περήφανη γη της δωρικής Αρκαδίας, η γενέθλια γη των προγόνων του, το Λεωνίδιο. Κι αυτήν την ρίζα ψυχής δεν έπαυσε ποτέ στο έργο του να την αναγνωρίζει και να την υμνεί.