Μερκουριάδου Αρτεμισία

Ο πατέρας μου, Παναγιώτης Αντ. Μερκουριάδης, γιατρός από τον Μυστρά, παντρεύτηκε στην Τσακωνιά, τη μητέρα μου Παγώνα, κόρη του παπά-Θόδωρου, από τον Πραστό. Έμειναν μόνιμα στον Πραστό, έφτιαξαν εκεί το σπιτικό τους και απέκτησαν εφτά παιδιά. Εγώ είμαι το τελευταίο παιδί της οικογένειας. Γεννήθηκα στον Πραστό το φθινόπωρο του 1933, λίγες ημέρες πριν κατέβουμε στο Γιαλό – Άγι Ανδρέα – γι α την χειμερινή περίοδο. Οι Πραστιώτες, ήσαν διπλοκάτοικοι. Το φθινόπωρο, μετά την σπορά, κατέβαιναν στο Γιαλό και αρχές της Άνοιξης επέστρεφαν στον Πραστό.
Έμεινα στα δύο χωριά μου, μέχρι το θάνατο του πατέρα μου, μέχρι τα δεκάξι. Στα δεκάξι μου έφυγα και πήγα Πειραιά. Εκεί τελείωσα το Σχολείο – το τότε Γυμνάσιο – και επέστρεψα στα χωριά μου, για λίγο καιρό. Στο διάστημα αυτό άρχισα να ασχολούμαι ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική. Αργότερα επιστρέφοντας στον Πειραιά και εργαζόμενη μεν, γράφτηκα στη Γαλλική Σχολή Σχεδίου – Ζωγραφικής «Ecole A.B.C. De Paris». Τελείωσα τη σχολή το 1964. Νωρίτερα, το 1959 είχα τελειώσει τη Σχολή Σχεδίου Palmer με βαθμό «Λίαν Καλώς».
Το 1964 διορίζομαι στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων, κατόπιν εξετάσεων, όπου υπηρέτησα είκοσι έξι χρόνια. Το 1970 αρχίζω σπουδές στο Βυζαντινό τμήμα του Ελληνικού Ωδείου Αθηνών και μετά από εφτά χρόνια σπουδών, 1977, παίρνω το Πτυχίο Βυζαντινής Μουσικής (στο Ελληνικόν Ωδείον είναι του Ιεροψάλτου, αντίθετα του Εθνικού Ωδείου πτυχίον ήταν του καθηγητού) με βαθμό Πρακτικόν: Άριστα και Θωρητικόν: Άριστα μετά διακρίσεως. Συνεχίζω τις ανώτερες σπουδές, και το 1979, παίρνω το Δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής Καθηγήτριας (το δεύτερο που είχε δώσει το Ελληνικό Ωδείο σε γυναίκα), με βαθμό Πρακτικόν και Θεωρητικόν Άριστα μετά Διακρίσεως. Το 1981 συνεχίζω σπουδές της Ευρωπαϊκής Μουσικής στο Απολλώνιον Ωδείον, και παίρνω πτυχίον Ωδικής (Καθηγήτρια Ευρωπαϊκής Μουσικής) με βαθμό «Λίαν Καλώς»
Σαν μέλος του Διορθόδοξου Κέντρου «Πορευθέντες» εξωτερικής Ιεραποστολής, παρείχα υπηρεσία αφιλοκερδώς, απογευματινές ώρες, επί δεκαετία (1985-1995).
Με τη λογοτεχνία και τη διάλεκτό μου (Τσακώνικη), άρχισα να ασχολούμαι από το 1988. Δεν φαντάστηκα ότι τα Τσακώνικα ποιήματα που έγραφα για τον ευατό μου θα τα κυκλοφορούσα. Έτυχε όμως να τα δει ο Κος Ζουμπουλάκης Σταύρος, τότε διευθυντής της εφημερίδας «Εστία» και αυτός με παρότρυνε να τα εκδώσω.
Διστακτικά κυκλοφόρησα το πρώτο βιβλίο το 2000 με τίτλο «Ποιήματα στην Τσακώνικη Διάλεκτο». Κατόπιν κυκλοφόρησα άλλα τέσσερα, τα εξής
• Τσακώνικα Ποιήματα, το 2001
• Παρίουρ Ένι με του θυνισε – Έρχομαι με τις αναμνήσεις , το 2004
• Απολυμα τα Χώρα – Δώρο στον Πραστό, το 2009
• Τσαφήταϊ από τον όζε τα καρδία – Δραπέτευσαν από τη φωλιά της καρδιάς, το 2015
Τα πέντε (5) βιβλία τα υπέβαλα στην Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών και αφού εγκρίθηκαν από την επιτροπή, έγινα μέλος τακτικό και πήρα την ταυτότητα Ελλήνων Λογοτεχνών από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Έχω πάρει:
• Βραβείο από τον Α΄ Πανελλήνιο Διαγωνισμό Κεντήματος , 10 Ιουνίου 1959.
• Δίπλωμα Απονομής Πρώτου Επαίνου, από την έκθεση Ζωγραφικής Ερασιτεχνών Ζωγράφων, 24-29 Σεπτεμβρίου 1970.
• Δίπλωμα Τιμής Λογοτεχνίας από την Αδελφότητα Κυνουριέων, 6 Μαΐου 2009.
• Τιμητικόν Δίπλωμα δια του υπουργήματος της ψαλτικής τέχνης και της Βυζαντινής Μουσικής από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, Μάιος 2017.

Αρτεμισία Π. Μερκουριάδου