Καμινιαραίοι και Υλοτόμοι

Σήμερα που ζούμε το αποκορύφωμα της τεχνολογίας και ο αυτοματισμός των μηχανών έχει αντικαταστήσει σε πολλούς τομείς τα ανθρώπινα χέρια, οι άνθρωποι κάτω των σαράντα χρόνων, αγνοούν πως παρά-
γονταν παλαιότερα τα πάσης φύσεως αγαθά με τους παραδοσιακούς τρόπους παραγωγής.

Η ίδια φυσικά άγνοια υπάρχει και για δυο παραδοσιακά επαγγέλματα του ασβεστοποιού και του υλοτόμου, που έχουν εκτοπιστεί εδώ και αρκετά χρόνια από τη σύγχρονη τεχνολογία.

Γι’αυτό η συγγραφή και έκδοση του βιβλίου αυτού έχει σκοπό την παρουσίαση των δυό αυτών επαγγελμάτων, τον τρόπο άσκησής τους, το είδος των εργαλείων και ότι άλλο αφορά τα δυό αυτά επαγγέλματα, μέσα από τη διαδρομή των αιώνων.

Τα δύο αυτά επαγγέλματα άνθισαν επί δυό περίπου αιώνες σ’ ένα από τα ορεινά Κυνουριακά χωριά του Πάρνωνα την Καστάνιτσα. Τους δύο αυτούς αιώνες οι Καστανιτσιώτες τροφοδοτούσαν με ασβέστη και
ξυλεία όχι μόνο την Κυνουρία, αλλά και τη Λακωνία και τον ευρύτερο χώρο της Πελοποννήσου ασκώντας τα δυό αυτά επαγγέλματα με τον παραδοσιακό τρόπο των παλαιοτέρων εποχών.

Το βιβλίο αυτό στοχεύει πολλαπλά. Ερευνά την ύπαρξη και χρήση των διαφόρων εργαλείων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, την ιστορία τους, την χρήση του ξύλου και ασβέστη διά μέσου των αιώνων, την υλοτόμηση, εμπορία και μεταφορά της ξυλείας, το είδος των ξύλων, τα μεγέθη, τις ονομασίες, την αμοιβή των τεχνιτών και ότι άλλο χρήσιμο μας παρέχουν οι πληροφορίες των αρχαίων κειμένων και οι αρχαίοι και νεώτεροι Έλληνες και ξένοι συγγραφείς.

Ακόμα ερευνά τον τρόπο άσκησης των δυό αυτών επαγγελμάτων από τους Καστανιτσιώτες ,το υδροπρίονο της Καστάνιτσας, και φυσικά ότι αφορά τον Πάρνωνα που έθρεψε με τα δάση του χιλιάδες ανθρώπους επί αιώνες.

Κι ακόμη πιστεύεται ότι καλύπτεται ο χώρος αυτός τόσο από πλευράς ιστορίας όσο και λαογραφίας όσο φυσικά το επέτρεψαν τα δύσβατα μονοπάτια της έρευνας.

Δημήτριος Χούπης