Παρίουρ ένι με του θύνισε – Έρχομαι με τις αναμνήσεις

ΤΑΠΕΙΝΗ ΠΕΖΟΠΟΡΟΣ του λόγου, θα προσπαθήσω να φέρω στο φως, από τον κύκλο των αναμνήσεών μου, διάφορες στιγμές της ζωής εκείνης των παλιών δύσκολων χρόνων. Μιας ζωής απλής, που έζησα μέσα στη στενή, την όμορφη, από κάθε άποψη, κοινωνία των δύο χωριών μου: του Πραστού (παλιά πρωτεύουσας της Τσακωνιάς) και του Αγίου Ανδρέου.

Από τις αναμνήσεις, πολλές είναι οι εικόνες και τα σημάδια από την ποιμενική και αγροτική ζωή των ανθρώπων μας. Εικόνες μόχθου, αγώνω, πόνου, χαράς, περιστατικών σημαντικών και ασήμαντων, κωμικών, εθίμων και άλλων της ζωής βιωμάτων.

Ίσως, με τον πεζοπόρο τούτο λόγο, τροφοδοτήσω και πάλι, τη νοσταλγία των απομακρυσμένων από τη μικρή τους, αλλά όμορφη πατρίδα τους. Τη νοσταλγία του, την εκφράζει και ο υμνουργός της λεβεντιάς και της φύσης ρουμελιώτης ποιητής μας Μιλτιάδης Μαλακάσης:
“Α! Πως χτυπά καμιά φορά η καρδιά κι αναφτερά, και πως μ΄ ανάβουν τα αίματα, σα ναμ΄ εκεί και τραγουδώ με τη φλογέρα συνοδιά: Το λένε τα αηδονάκια στα κλεισορέματα”.

Αρτεμισία Παναγιώτου Μερκουριάδου